شهرستان دهلران با مساحت 6229 کیلومترمربع، حدود یک‌سوم کل مساحت استان ایلام را تشکیل می‌دهد و در 5 کیلومتری شمال شرقی دهلران منطقه‌ای وجود دارد که آثار طبیعی و ملی دهلران نامیده می‌شود. مجتمع فوق از 3 پدیده چشمه آبگرم سرگرو، چشمه قیر و غار خفاش تشکیل‌شده است. نیروهای تکتونیکی متاثر از فرورانش صفحه عربستان به زیر صفحه زاگرس باعث تشکیل چین‌خوردگی‌ها و گسل‌های موجود در منطقه ازجمله تاقدیس سیاه کوه شده است همچنین بر اساس مطالعات پیشین روند شکستگی‌ها و گسل‌های نرمال و امتدادلغز عمود بر محور تاقدیس سیاه کوه از گسل‌ پی‌سنگی بالا رود و گسل شمالی-جنوبی تبعیت می‌کنند. به‌منظور بررسی خصوصیات هیدروشیمیایی و ارتباط چشمه آبگرم سرگرو دهلران با میادین نفتی مجاور در هر دو فصل‌تر و خشک در سال‌های 94 تا 96، چهار بار نمونه‌برداری از یون‌های اصلی و سه بار نمونه‌برداری از فلزات سنگین صورت گرفت. I,Br به روش اسپکتروفتومتری و سایر فلزات سنگین و شبه فلزات (از قبیلAS,Cr,CO,Ni, V, B, Br,I,Li,Sr,Si) به روش‌های جذب اتمی نوع کوره گرافیکی و ICP OES و ICP MS آنالیز شدند. با ادغام داده‌های فوق با داده‌های هیدروشیمیایی سری زمانی 85-96 نتیجه‌گیری شد که رخساره هیدروشیمیایی چشمه آبگرم سرگرو دهلران کلروره – سدیک می‌باشد. مطالعات انجام‌شده و بررسی‌های هیدروشیمایی و فلزات سنگین در چشمه مذکور نشان داد که منشا آب این چشمه از اختلاط آب‌های جوی و آب‌های عمیق و اختلاط شورابه‌های نفتی حاصل از میدان نفتی دهلران با شورابه‌های سازند گچساران است. مدل تفهیمی چشمه آبگرم سرگرو دهلران حاکی از آن است که گسل‌های عمیق موجود در منطقه تحت تاثیر زون گسلی بالارود سبب اختلاط آب‌های جوی این چشمه با شورابه‌های نفتی و شورابه‌های عمیق می‌شود. دمای نسبتاً بالای این چشمه حاصل چرخش عمیق آب در امتداد درز و شکستگی‌ها و گسل‌های عمیق و گرادیان زمین‌گرمایی می‌باشد. آب جوی نفوذی با انحلال سازند گچساران در طول گسل‌های عمیق با آب شورابه‌های نفتی و آب‌های عمیق مخلوط می‌شوند و درنهایت باعث افزایش غلظت یون‌ها و دمای چشمه می‌شود

 وقوع خشک‌سالی‌های متناوب و طولانی همچنین نوسانات زیاد آب و هوایی، رشد سریع جمعیت و متناسب با آن نیاز فزاینده به منابع آب در کشور ما، کمبود آب به‌ویژه منابع آب زیرزمینی را تشدید می‌کند بنابراین به‌منظور مدیریت بهینه‌ی منابع آب باید نظارتی دقیق بر این منابع صورت گیرد. در این راستا از اواسط قرن بیستم استفاده از مدل‌های آب زیرزمینی و تکنیک‎های شبیه‌سازی به‌عنوان یکی از راه‌های نظارت، کنترل و اعمال سناریوهای مختلف مدیریتی بر منابع آب زیرزمینی آغاز شد. بارش یکی از مهم‌ترین پارامترهای اقلیمی است که نقش بسیار زیادی در بیلان آب و سایر مدل‌های هیدرولوژیکی و اقلیمی دارد و یکی از پارامترهای مهم در تعیین نوع اقلیم و تعیین وضعیت خشک‌سالی، سیلاب، آب‌های زیرزمینی و غیره است. تجزیه و تحلیل داده‌های بارندگی و تعیین دقیق میزان بارش در مدل‌های ریاضی، به‌عنوان یکی از معیارهای اصلی و پایه‌ای عملکرد و دقت مدل به‌کار گرفته می‌شود. از آنجایی‌که پارامتر بارش طی زمان متغیر است و در مدل‌های ریاضی این موضوع مد نظر قرار نگرفته است، بنابراین نمی‌توان در مورد نتایج مدل و پیش‌بینی حاصل از آن با اطمینان کامل قضاوت نمود. برای حل این مشکل می‌توان از مدل‌های استوکستیک در کنار مدل‌های ریاضی جهت پیش‌بینی پارامترهای متغیر با زمان استفاده نمود. از خصوصیات بارز مدل‌های استوکستیک این است که می‌توانند شرایط اقلیمی را تا حدودی شبیه‌سازی کنند. هدف اصلی این تحقیق تلفیق مدل‌های ریاضی و استوکستیک به منظور مدیریت بهتر منابع آب دشت میداود- دالون می‌باشد. مدل‌سازی جریان آب‌های زیرزمینی آبخوان دشت میداود_ دالون به وسعت 68 کیلومترمربع واقع در شمال‌شرق شهرستان رامهرمز با استفاده از کد مادفلو در محیط نرم‌افزار GMS تهیه گردید. براساس داده‌های موجود دوره‌ی مدل‌سازی جریان آبخوان دشت میداود_دالون یک دوره‌ی 365 روزه از مهرماه 1392 تا شهریورماه 1393 در نظر گرفته شد. صحت‌سنجی مدل جریان واسنجی شده نیز برای دوره‌ی 6 ماهه از مهر 1393 تا اسفند 1393 انجام شد. همچنین در این مطالعه به منظور مدل‌سازی و پیش‌بینی بارش منطقه با استفاده از سری‌های زمانی و از طریق مدل فصلی- ضربی باکس- جنکینز از آمار سه ایستگاه باران‌سنجی میداوود، ماشین (رودزرد) و جوکنک استفاده شد. دوره‌ی آماری استفاده شده در این تحقیق یک دوره‌ی 33 ساله (از سال آبی 61-60 تا 94-93) می‌باشد که با استفاده از نرم‌افزارهای Spss و Minitab بررسی شد. بر اساس نتایج به‌دست آمده و با توجه به معیارهای به کار رفته جهت انتخاب بهترین مدل، مناسب‌ترین مدل‌ها بصورت ARIMA(1,0,0)(0,1,1)12 برای ایستگاه میداود، ARIMA(0,1,1)(0,1,2)12 برای ایستگاه ماشین و ARIMA(0,0,0)(0,1,2)12 برای ایستگاه جوکنک می‌باشند که از بین آن‌ها مدل ARIMA(1,0,0)(0,1,1)12 کم‌ترین میزان خطا را به خود اختصاص داد. همچنین مدل‌های استوکستیک توسط مدل ریاضی مورد صحت‌سنجی قرار گرفتند و از بین آن‌ها مدل ARIMA(1,0,0)(0,1,1)12 به دلیل داشتن کم‌ترین میزان خطای RMSE به عنوان مدل نهایی جهت پیش‌بینی انتخاب شد. نتایج نشان داد که تلفیق مدل‌های ریاضی و استوکستیک باعث بهبود روند پیش‌بینی‌ها می‌شود. بنابراین مقدار بارش توسط مدل ARIMA(1,0,0)(0,1,1)12پیش‌بینی و بیلان آبی دشت برای 5 سال آینده محاسبه شد.